Όμηρος Ηλιάδης, 1η τάξη
Είναι η γνώση ότι «ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυχτός»
Το αγκάθινο στεφάνι που φόρεσε περισσότερο από όλους μας ο Ίδιος ο Χριστός
Ο έχων δύο τάλαντα που επαινέθηκε ως και ο έχων πέντε
Είναι η συντριβή της αμαρτωλής γυναίκας στο τροπάριο της Κασσιανής
Το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών από τον Δάσκαλο
Η ντροπή του «νίπτω τας χείρας μου»
Η ακόμα μεγαλύτερη ντροπή του «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν»
Οι ενοχές του Πέτρου αφότου αλέκτωρ λαλήσει τρις
Η υπομονή πάνω στον Σταυρό
Είναι ο θρήνος της Μάνας για το Παιδί της που χάνει
Η επιμονή του Αγίου Ιωάννη δίπλα στον Εσταυρωμένο
Είναι η μεγαλοσύνη του «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»
Είναι η Ανάσταση που αχνοφέγγει κιόλας από τη Σταύρωση
Ο Επιτάφιος που σημαίνει ταυτόχρονα και θάνατο και Ανάσταση
Η πίστη των Μυροφόρων που πρώτες έλαβαν το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης
Είναι τα βλέμματα των πιστών όταν ο ένας δίνει στον άλλο το Άγιο Φως
Η κρυμμένη φλόγα αισιοδοξίας μέσα μας
Είναι η μετάνοια, η συγχώρεση, η προσευχή
Το Φως απέναντι στο Σκοτάδι
Το Καλό απέναντι στο Κακό
Χριστός Ανέστη, φίλοι μου!